punktu materialnego
Encyklopedia PWN
mech. N-wymiarowa przestrzeń, której punkty są wyznaczone przez podanie wszystkich N współrzędnych uogólnionych danego układu mech.;
psychologia
współcześnie, w najszerszym rozumieniu — nauka zajmująca się ludzkimi czynnościami lub zachowaniami, które składają się zarówno z subiektywnych procesów umysłowych, jak i z zewnętrznych, obiektywnych i fizycznych reakcji;
[gr. psychḗ ‘dusza’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
równowaga układu mechanicznego, równowaga ciała,
stan, w którym wszystkie punkty materialne układu mech. znajdują się w spoczynku względem rozpatrywanego układu odniesienia;
fiz. zmiana w czasie położenia ciała materialnego względem wyróżnionego układu odniesienia, zmiana wzajemnego położenia elementów ciała, a także rozchodzenie się zaburzeń pól fizycznych.
traktrysa
mat. krzywa płaska, którą można opisać we współrzędnych kartezjańskich x, y równaniami parametrycznymi: x = a ln(tg (φ/2)) + a cos φ, y = a sin φ, gdzie a — dodatnia stała, φ (0 < φ < π) — kąt, który styczna do t. w punkcie P(x, y) tworzy z dodatnim zwrotem osi odciętych OX;
[łac. tracto ‘ciągnę’],
wiriał
fiz. skalarna wielkość charakteryzująca siły działające na układ punktów materialnych poruszających się w ograniczonym obszarze przestrzeni z nierelatywistycznymi prędkościami: W = −− ½ Σi[łac.],
i · 
i, gdzie i — siła działająca na i-ty punkt materialny, i — wektor położenia tego punktu;
